Granqe, Lontano ile yine karanlık bir Labirente giriyor. Üstelik bu sefer daha ürkütücü.
Polisiye, edebiyatın en kadim en gizemli türü.. sanırım bunun sebebi İnsanlık ile yaşıt olması… Habil ve Kabil’den bu yana sürüp gelmiş olmasına rağmen her zaman arka planda kalmıştır. Bunun o kadar çok sebebi var ki bunu anlatmaya sayfalar yetmez..
Polisiye herkese başka bir dünya sunar. O dünya da herkes kendi ruhunu arar kendi katilinin peşinden gider. Onu yakalamak için yaptığı her soruşturma arayıp bulduğu her delil onu sonuca ulaştıracaktır. Ama bunu ruhunu kötülüğe satmadan yapmak zorundadır. Yoksa o karanlık dünya onu yok edecektir.
Geçmişten günümüze değişen her şey gibi polisiye edebiyatı da değişti. Artık bilinen merak edilen ve heyecanla beklenilen bir tür oldu. Bunu sağlayan hiç şüphesiz polisiye romanlar ve onların yazarları. Bu yazarların kalemleri diğer türlerin kalemlerinden daha keskin daha ölümcül. Hani kaleminden kan damlıyor ölüm akıyor derler ya öyle yazarlar onlar..
Jean-Christophe Granqe
İşte Jean-Christophe Granqe onların en ünlüsü ve belki de en karanlık olanı. Ama hiç kuşkusuz en zeki olanı. Leyleklerin Uçuşu ile başladığı bu yolculuk onu son çıkan kitabı Lontano ile bambaşka bir yere getirdi. Çünkü Granqe bugüne kadar yazdığı bütün romanlarında polisiyenin en karanlık en acımasız ve en kanlı yüzü oldu. Her biri diğerinden hasta karakterler yarattı. Kurbanları kesti biçti parçaladı, katilleri karanlık labirentlere sakladı. Ama Lontano o kitaplardan daha edebi bir kurgu daha kalabalık bir karakter sırası ve en önemlisi iki bölüme ayırdığı hikayesi ile bambaşka bir yola girmiş durumda. Sanırım bu yüzden Granqe severler ikiye ayrıldı. Kimisi çok sevdi kimisi yarım bıraktı. Bir diğer durum ise Lontano kitabında anlattığı olayların aslında ikinci kitap olan Congo Requiem da başlıyor olması. Hani bazen kitapların arka kapak yazılarında slogan olarak kullanılır ya ‘Daha bitmedi şimdi başlıyor ‘ aynen İşte böyle bir hikayenin ipuçlarını Lontano’nun satır aralarında gördük. Özellikle Morvan ailesinin annesi Maggie’nin ailenin en karanlık sırlarını biliyor olduğu izlenimi verildi. Bu yüzden ikinci kitap ilk kitaba göre daha güzel ve vurucu olacak belli oldu. Hele Granqe’nin Afrika ve onun parçalanmış ülkeleri hakkında ki bilgi ve birikimleri göz önüne alındığında ikinci bir Leyleklerin Uçuşu bile gelebilir..
Lontano’nun en güçlü yanı farklı psikolojik profillere sahip kişilerden yola çıkıp gerçeğe çok yakın bir hikaye sunması. İşte Granqe’nin kaleminin büyüsü bu ve bunu her kitabında okuyucuya hissettiriyor.
Granqe bu kitabında bir kez daha zekasını bu psikolojik yönüyle harmanlanmış. Bunu da Morvan ailesi ile bize sundu. Yazarın bugüne kadar yazdığı bütün romanlarında her karakteri sorunlu psikolojik yönü çökük ailevi sorunu bol ve deliliğin sınırında yaşayan tiplerdi. Bu sefer Lontano da Morvan ailesi hepsini geride bıraktı. Özellikle Loic ve Gaelle karakterleri sorunlu kişilik konusunda dibi görmüş durumdalar. Zaten Morvan ailesinin kızı babası ile karşı karşıya geldiği bir sahne de bunu dibine kadar yansıtıyor size.. Bence kitapta ki en vurucu anlardan biriydi bu..
Aslında Granqe’yi anlatmaya gerek bile yok. O artık tartışmasız polisiyenin en iyilerinden biri. Benim için ise zekası ve o karanlık beyni ile ondan büyüğü yok..
Lontano ile Jean-Christophe Granqe sizi karanlık ve ürkütücü bir Labirente sokuyor..bu ölümcül labirentten çıkmanın tek yolu izleri ve ipuçlarını iyi okumak..
Herkese keyifli okumalar dilerim.
