Geçtim tenha bir sokaktan.
Baktım, uzanmış kanlar içinde yatıyor biri.
Yüzü beyaz, gömleği kan.
Onu bir yerlerden tanıyor gibiyim.
Adı, sanı nedir? Kimse bilmez.
İçinde büyük bir sırrı var kimseye söylemez.
Ama ben,
Onu bir yerlerden tanıyor gibiyim.
Suçsuzdu.
Bakışları cesur ve korkusuzdu.
Yüzünü en son gördüğümde hayattaydı, yaşıyordu.
Ve ben,
Onu bir yerlerden tanıyordum.
Dünya karanlık ve mevsim Pandemi.
Tenha bir sokaktayım, her yer ölüm sessizliği.
Zemin soğuk ve kan kırmızısı rengi.
Üşüyordu,
Titriyordu, bedeni.
Onu bir yerlerden tanıyordum
Evden dışarı çıkmıştı, vakit akşamdı.
Son kez soludu havayı,
Anlamıştı,
Arkasında biri vardı.
Ve eli, bıçaklıydı.
Onu en son gördüğüm yer aynaydı.
Yalnız bir insandı, kim görse haline ağlardı.
Ne olursa olsun, biliyordu, haklıydı.
Yaşasaydı, oda beni tanırdı.
