Karar Ver

Bugün tatsız, uğursuz bir gündü, hissedebiliyordu. Geceyi fazla uzatmadan, herhangi sorun yaşamadan eve dönse iyi olacaktı galiba. “Haklısın Ercan ya,” dedi son derece makul bir sesle, “Epey yorgunum zaten. Sen…

“Eeeh, s*kerler!” dedi sonra içinden, canı dağıtmak istiyorsa dağıtacaktı. Ne vardı bunda? “Ercan, canım sıkkın zaten, ver bana şuradan bir Jack, seninle de bozuşmayalım şimdi!” diye terslendi. Ercan “Sen bilirsin…

Üç tane zibidi çocuktan korkup da para verme fikri ağırına gidiyordu. Bu neydi artık böyle canım? Şehrin göbeğinde, üstelik yıllardır yaşadığı mahallesinde rahatça yürüyemeyecek miydi? Bu sümüklü veletlere pabuç bırakacak…

“Bu seferlik bir istisna yapsam?” diye geçirdi aklından. Canı hiç girişmek istemiyordu bacak kadar veletlere gecenin bu vakti, üstelik bu yorgunlukla. “Bir 10 lira ver, kurtul Bilge, ne uğraşıyorsun,” dedi…

Bilge, Emniyet’te ifadesini vermiş, koridorda Furkan Bey’le birlikte bekliyordu. Yüksel Bey sürekli telefonda birileriyle konuşuyor, bir aşağı, bir yukarı yürüyüp duruyordu. Bilge, Yüksel Bey’in de gelmesine şaşırmıştı. O saatte birlikte…

Emniyet’te ifadesini vermesi saatler sürdü Bilge’nin. Hastane raporu istediler, genel muayeneden geçti, kan tahlili aldılar. Avukat arkadaşı Ebru’yu da aramış, yardıma çağırmıştı Bilge. Yanlış bir adım atmak istemiyordu. “Taksi şoförü…

Geç kalmayı göze alamayacağına karar verdi Bilge, ne olacaksa olsundu. Sağa sola bakındı, şöyle uzun, kalınca bir ağaç dalı buldu şansına. Derin birkaç nefesle kafasını ve bedenini toparlamaya çalıştı ve…

Cengâverliğin lüzumu yoktu bu saatte. Meclis’in personel kapısına doğru koşmaya başladı. Alkol bünyesinin her zerresinden fışkırıyor, koştukça beyni zonkluyordu. İçi dışına çıkacak gibiydi. Soluk soluğa kulübeye yaklaşırken, içerideki polis memurunun…

Derin bir kuyunun dibinden elleriyle tutuna tutuna yukarı doğru tırmandığını görüyordu Bilge. Tam tepede ışık vardı, gökyüzü oradaydı işte. Tırmandı, tırmandı, kuyunun başına kadar geldi. Kolunu dışarıdaki toprağa yasladı, bedenini…

“Boşver ya, bara gideyim,” dedi içinden.  Biraz dağıtmak, stres atmak iyi gelecekti. Tanıdık birileriyle laflamak da öyle. Dudaklarının arasına bir sigara yerleştirip yaktı ve ellerini cebine sokup hafta sonu kalabalığının…

Saatine baktı, 22:00 olmuştu neredeyse. “Boşver barı,” dedi içinden bir ses, “yürü git evine.” İşyerinden Ayrancı’daki evine yarım saatlik bir yürüyüşle rahatça gidebiliyordu. Şöyle akşam serinliğinde bacaklarını esnete esnete yürümek…